Η εξαφάνιση των ειδών χλωρίδας και πανίδας επιταχύνεται δραματικά

Τέσσερις επιστημονικές εκθέσεις από τα Ηνωμένα Έθνη αποκαλύπτουν ότι ο πλανήτης χάνει φυτά, ζώα και καθαρό νερό σε επικίνδυνους ρυθμούς.

Οι εκθέσεις αποκαλύπτουν την έρευνα τριών ετών από 550 ειδικούς από εκατό χώρες, για τη βιοποικιλότητα σε οικοσυστήματα σε όλες τις περιοχές εκτός από τους πόλους και τους ανοιχτούς ωκεανούς.

Τα ευρήματα δείχνουν ότι σε κάθε περιοχή που εξετάστηκε, η βιοποικιλότητα υποβαθμίζεται με ταχύ ρυθμό, εξαιτίας πιέσεων όπως η καταστροφή των ενδιαιτημάτων, η ρύπανση της ατμόσφαιρας, του νερού και του εδάφους, η μη βιώσιμη χρήση των φυσικών πόρων, τα χωροκατακτητικά είδη και η κλιματική αλλαγή.

Στην Αμερική, κατά μέσο όρο, ο πληθυσμός των ειδών ανά περιοχή είναι κατά 31% μικρότερος σε σύγκριση με την εποχή πριν τον ευρωπαϊκό αποικισμό. Εάν η τάση αυτή συνεχιστεί λόγω της κλιματικής αλλαγής, το ποσοστό αυτό αναμένεται να φτάσει το 40% μέχρι το 2050.

Στην Αφρική, η βιοποικιλότητα απειλείται ήδη από ανθρωπογενείς και φυσικές αιτίες. Καθώς η Αφρική είναι ιδιαίτερα ευάλωτη στην κλιματική αλλαγή, μέχρι το 2100, τα μισά αφρικανικά πτηνά και θηλαστικά μπορεί να χαθούν, ενώ οι αφρικανικές λίμνες και φυτά θα χάσουν παραγωγικότητα κατά 30% με 40%. Η σημερινή πίεση στη βιοποικιλότητα θα επιδεινωθεί, καθώς ο αφρικανικός πληθυσμός αναμένεται να διπλασιαστεί μέχρι το 2050.

Στη νότια και ανατολική Ασία, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, τα χωροκατακτητικά είδη, η ρύπανση, τα απόβλητα, η γεωργική εντατικοποίηση και η άνοδος της στάθμης της θάλασσας αποτελούν τις κυριότερες απειλές για τη βιοποικιλότητα. Ωστόσο, παρά τη σοβαρή υποβάθμιση της βιοποικιλότητας στην περιοχή, σημειώθηκαν επίσης σημαντικές επιτυχίες στην αύξηση των προστατευόμενων περιοχών.

Στην Ευρώπη και την κεντρική Ασία, η άνοδος της γεωργίας και της δασοκομίας θεωρείται ως ο σημαντικότερος παράγοντας μείωσης της βιοποικιλότητας. Μάλιστα, το 28% των ειδών που απαντώνται μόνο στην Ευρώπη ήδη απειλούνται, και το 42% των χερσαίων και ζωικών ειδών στην περιοχή έχει ήδη μειωθεί. Ενδεικτικά, οι υγροβιότοποι στην περιοχή έχουν μειωθεί κατά 50% από τη δεκαετία του '70.

«Η δράση για την προστασία και την προώθηση της βιοποικιλότητας είναι εξίσου σημαντική για την ανθρώπινη ευημερία, όσο η καταπολέμηση της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής», δήλωσε η Αν Λαριγκοντερί, εκτελεστικός γραμματέας της Διακυβερνητικής Πλατφόρμας Επιστημονικής Πολιτικής για τη Βιοποικιλότητα και τις Υπηρεσίες Οικοσυστημάτων του ΟΗΕ.

Αν σας άρεσε το άρθρο, Μοιραστείτε το!

Αφήστε μια απάντηση