Σύμφωνα με το Kommunenes Internasjonale Miljøorganisasjon (KIMO), έναν διεθνή οργανισμό που φέρνει σε επαφή τοπικές αρχές γύρω από ζητήματα θαλάσσιας ρύπανσης, περίπου το 10 % (ως προς το βάρος) των υλικών κατά μήκος των ακτών αποτελούνται από πλαστικά. Εξαιτίας του μικρού τους μεγέθους, είναι συχνά αδύνατον να τα ξεχωρίσουμε από την άμμο. Με την εφαρμογή του προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον (UNEP) προέκυψε ότι μόνο 15 % των θαλάσσιων σκουπιδιών επιπλέουν στην επιφάνεια της θάλασσας. Άλλο ένα 15 % παραμένουν στη στήλη ύδατος και 70 % βρίσκονται στον πυθμένα της θάλασσας.
Περίπου 640.000 τόνοι αλιευτικού εξοπλισμού εκτιμάται ότι χάνονται, εγκαταλείπονται ή απορρίπτονται παγκοσμίως. Αυτά τα «δίχτυα φαντάσματα» εξακολουθούν να πιάνουν ψάρια και άλλα θαλάσσια ζώα για χρόνια και δεκαετίες.
Επιπλέον, κάποια από τα είδη ψαριών που προσλαμβάνουν πλαστικά είναι τακτικοί επισκέπτες στο πιάτο μας. Με την κατανάλωση θαλασσινών που έχουν εκτεθεί σε πλαστικά και χημικά με βάση το πετρέλαιο, η ανθρώπινη υγεία τίθεται και αυτή σε κίνδυνο.
Περισσότερο από το 40 % του πληθυσμού της ΕΕ ζει σε παράκτιες περιοχές. Εκτός από περιβαλλοντικό κόστος, τα θαλάσσια απορρίμματα έχουν και κοινωνικοοικονομικό κόστος, επηρεάζοντας περισσότερο τις παράκτιες κοινότητες.
Δεν υπάρχουν πλήρεις εκτιμήσεις για το συνολικό κόστος των θαλάσσιων απορριμμάτων στην κοινωνία. Ομοίως, είναι δύσκολο να εκτιμήσουμε τις ζημίες που προκαλούνται στην τοπική οικονομία.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι δήμοι δαπανούν περίπου 18 εκατομμύρια ευρώ ανά έτος για καθαρισμό παραλιών.
Παρόλο που τα θαλάσσια απορρίμματα είναι μία μόνο από τις πιέσεις που ασκούνται στην υγεία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, αποτελεί αυξανόμενη ανησυχία. Η συσσώρευση και η μακρά διατήρηση των πλαστικών στη φύση περιπλέκει ακόμη περισσότερο το ζήτημα.
Κάποια τμήματα της νομοθεσίας της ΕΕ στοχεύουν άμεσα στα θαλάσσια ζητήματα. Για παράδειγμα, η οδηγία πλαίσιο για τη θαλάσσια στρατηγική της ΕΕ που υιοθετήθηκε το 2008 αναγνωρίζει τα θαλάσσια απορρίμματα ως έναν από τους τομείς προς αντιμετώπιση ώστε να επιτευχθεί μια καλή κατάσταση περιβάλλοντος για όλα τα θαλάσσια ύδατα έως το 2020.
