του Δημήτρη Διαμαντίδη
Η βιώσιμη και αειφόρος ανάπτυξη της γεωργίας απαιτεί μεταξύ άλλων τη χρήση της τεχνολογίας, κάτι που σήμερα μπορεί να θεωρείται δεδομένο, αλλά στην πράξη αποδεικνύεται πως δεν είναι.
Η αιτία είναι πως οι αξιόπιστες ευρυζωνικές συνδέσεις δεν είναι ακόμη μία πραγματικότητα στο σύνολο της υπαίθρου, γεγονός που στερεί από τον σύγχρονο αγρότη πολύτιμα εργαλεία πληροφόρησης και διαχείρισης της δραστηριότητάς του.
Επί της ουσίας, οι πιο εξελιγμένες τεχνικές, που άπτονται της γεωργίας ακριβείας, όπως η λειτουργία διαφόρων τύπων αισθητήρων και η αλληλεπίδραση τους, μέσω του διαδικτύου (για τη διαχείριση της σοδειάς και τη μείωση της χρήσης λιπασμάτων, ζιζανιοκτόνων και νερού), δεν είναι εφικτό να υλοποιηθούν.
Οι αγρότες που σήμερα δεν έχουν ικανοποιητική σύνδεση στο διαδίκτυο και επαρκή τεχνολογικά εργαλεία δεν μπορούν πλέον να ανταγωνιστούν τους συναδέλφους τους, οι οποίοι τα διαθέτουν.
Πληροφορίες για τον καιρό, για τις ασθένειες και τα προβλήματα των καλλιεργειών, για τις τιμές, ακόμη και η συμπλήρωση των απαραίτητων αιτήσεων για τη λήψη των αγροτικών επιδοτήσεων, δεν μπορούν να υλοποιηθούν χωρίς να υπάρχει το απαραίτητο ευρυζωνικό περιβάλλον, το οποίο μάλιστα πρέπει να διατίθεται και με προσιτό τιμολόγιο.
Εννιά στους δέκα αγρότες συμπληρώνουν online τις αιτήσεις τους για τις επιδοτήσεις, αλλά εάν δεν διαθέτουν καλή σύνδεση στο διαδίκτυο αναγκάζονται με κόστος να αναζητήσουν εξωτερική υποστήριξη στο θέμα αυτό.
Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός πως οι αγρότες της ΕΕ υπολείπονται των Αμερικανών συναδέλφων τους στο ζήτημα της χρήσης τεχνολογικών εργαλείων, μεταξύ των οποίων και οι ευρυζωνικές συνδέσεις.
Παράλληλα, είναι και ακριβότερη η αξιοποίηση της τεχνολογίας στην Ευρώπη, σε σχέση με τις ΗΠΑ.
Η χρήση GPS για την καθοδήγηση των γεωργικών μηχανημάτων είναι ήδη απαραίτητες λύσεις για όσες γεωργικές εκμεταλλεύσεις θέλουν να είναι ανταγωνιστικές, αλλά ακόμη αυτές οι εφαρμογές στην Ευρώπη διατίθενται με αυξημένο κόστος.
Αντικίνητρο αποτελεί και η ανισομερής κάλυψη με ευρυζωνικές συνδέσεις πολλών περιοχών της ΕΕ εκτός αστικών κέντρων.
Κρίσιμο είναι και το θέμα της γήρανσης των αρχηγών των αγροτικών εκμεταλλεύσεων, οι οποίοι είναι λιγότερο πιθανό να «αγκαλιάσουν» τις τεχνολογικές εξελίξεις. Μόλις το 6% των αγροτών της ΕΕ είναι κάτω των 35 ετών, ενώ κενό υφίσταται και στην εκπαίδευση του γεωργικού κόσμου στη χρήση των νέων τεχνολογιών (digital skills).
