Ενεργειακή αξιοποίηση απορριμμάτων στο Αμβούργο

Η  ενεργειακή αξιοποίηση των απορριμμάτων  γίνεται από το 1892 ενώ το οικονομικό και περιβαλλοντικό όφελος έχουν πείσει τους κατοίκους να  δεχτούν την παρουσία των εργοστασίων σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από τα σπίτια τους.

Η Greenagenda  φιλοξενεί σήμερα τον ηλεκτρονικό-μηχανικό
Σπύρο  Ασλάνη  του οποίου θέσαμε  μερικές ερωτήσεις για ένα θέμα που στην
Ελλάδα προκαλεί έντονες αντιδράσεις.

Η επεξεργασία των απορριμμάτων, σε συνάρτηση με το οικονομικό όφελος που θα μπορούσε να έχει κανείς, έχει πάντα σχέση με το τι ακριβώς θέλει, αλλά και το τι θα μπορούσε να τα κάνει. Έτσι ένα μέρος όπως, ηλεκτρικές συσκευές, έπιπλά, είδη σπιτιού, ρούχα, υποδήματα,  βιομηχανικά αντικείμενα, μέταλλα, πλοία, αυτοκίνητα, μπορούν να επισκευαστούν και να επαναπροωθηθούν σε ασθενέστερα
οικονομικές και κοινωνικές τάξεις, ή ακόμα και να εξαχθούν. Όσα μεταλλικά αντικείμενα δεν συμφέρει η επισκευή και η επαναπροώθηση τους στην αγορά, μπορούν εύκολα να τα λιώσουν και να χρησιμοποιηθούν πάλι σαν πρωτογενή μέταλλα.Ένα άλλο μέρος, όπως είναι τα κλαδέματα, ότι απομένει στα χωράφια από την συλλογή πάσης φύσεως καρπών μπορούν να γίνουν κομπόστ.

Τέλος, ότι περισσεύει και ότι μπορεί να καεί μπορεί να οδηγηθεί σε ένα εργοστάσιο ενεργειακής αξιοποίησης απορριμμάτων και παραγωγής «Τηλεθέρμανσης». Τα υποπροϊόντα της καύσης και
ειδικά  η στάχτη που απομένει συνήθως την ανακατεύουν με άσφαλτο και «στρώνουν» νέους ασφαλτοτάπητες επάνω σε παλιούς και νέους δρόμους. Αυτό  είναι το οικονομικό όφελος που μπορείς να έχεις από την αξιοποίηση και την διαχείριση των απορριμμάτων. Το περιβαλλοντολογικό όφελος είναι πως εφαρμόζοντας όλους αυτούς τους τρόπους, συν την ενεργειακή αξιοποίηση, στην ουσία δεν έχεις πλέον απορρίμματα. Δεν υπάρχουν ούτε ελεγχόμενες ούτε ανεξέλεγκτες χωματερές γιατί
δεν υπάρχουν πλέον απορρίμματα.

Η καύση των απορριμμάτων και η αξιοποίηση του θερμικού της έργου δεν είναι νέα υπόθεση στην Γερμανία. Το Αμβούργο εφαρμόζει θερμική επεξεργασία στα απορρίμματα του από το 1892. Τα εργοστάσια καύσης απορριμμάτων άρχισαν να αναπτύσσονται θεαματικά, πριν από τριάντα χρόνια και συνεχίζουν ικανοποιητικά ώστε έχουν φθάσει οι αρμόδιες αρχές  στο σημείο ώστε να ξεθάβουν παλιές χωματερές τους και να καίνε τώρα τα απορρίμματα τους μετά από εξήντα,εβδομήντα, ακόμα και εκατό χρόνια. Οι κάτοικοι  έχουνάμεσο χρηματικό όφελος στην τσέπη τους από την λειτουργία αυτών των εργοστασίων γιατί δεν ξοδεύουν  χρήματα για την θέρμανση τους. Η θέρμανση που προέρχεται από καύση απορριμμάτων είναι κατά 65% οικονομικότερη από την καύση που προέρχεται από την χρήση πετρελαίου και φυσικού αερίου. Αυτό συμβαίνει γιατί το κόστος της καύσης από απορρίμματα περιλαμβάνει μόνο το λειτουργικό κόστος του εργοστασίου καθώς  η πρώτη ύλη δηλαδή τα απορρίμματα προσφέρονται δωρεάν. Οι Γερμανοί χρειάζεται να κάνουν ακόμα και εισαγωγή απορριμμάτων από άλλες χώρες για να τα κάψουν στα εργοστάσια καύσης τους και να καρπωθούν το θερμικό τους έργο. Πληρώνονται γι’ αυτή τους την υπηρεσία από 200€ (απλά απορρίμματα) μέχρι και 4.000€ (επικίνδυνα απορρίμματα) τον τόνο, προκειμένου να πάρουν απορρίμματα από άλλες
χώρες.  Καμία περιβαλλοντολογική οργάνωση και κανένα πολιτικό κόμμα δεν αντιτίθεται με την
λειτουργία των συγκεκριμένων εργοστασίων.

Στην Ελλάδα υπάρχουν πράγματα που γίνονται αλλά δεν
λέγονται και πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται. Εγώ για ευνόητους λόγους
θα αναφερθώ στα πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται. Στην δημιουργία
εργοστασίων ενεργειακής αξιοποίησης απορριμμάτων έχουν γίνει και γίνονται ακόμα
βασικά λάθη. Γι’ αυτό ακόμα δεν έχει δημιουργηθεί στην χώρα μας ούτε ένα τέτοιο
εργοστάσιο. Πρώτον δεν υπάρχει σωστή ενημέρωση από κανέναν και σε κανέναν. Ό καθένας λέει ότι θέλει, εκφράζοντας απλά φόβους του χωρίς να μπορεί να αποδείξει αυτά που ισχυρίζεται.

Δεύτερον, δεν υπάρχει καν ενημέρωση των πολιτών για τα οφέλη που θα μπορούσε να έχει η
δημιουργία ενός τέτοιου εργοστασίου στην τσέπη και στον οικονομικόπρογραμματισμό κάθε κατοίκου αυτής της χώρας.Τρίτον, δεν αποφασίστηκε ποτέ η δημιουργία ενός έστω πιλοτικού προγράμματος ώστε να δουν στην πράξη όλοι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα ενός τέτοιου εργοστασίου.

Τέλος, οι όποιες συζητήσεις έχουνε γίνει στην Ελλάδα για ενεργειακή αξιοποίηση  απορριμμάτων αφορούσαν πάντα την καύση των απορριμμάτων μόνο και μόνο για να μειωθεί ο όγκος τους και για να ξανά θάβανε, ότι υπόλοιπο θα περίσσευε, στις ίδιες χωματερές που βρισκόταν  πριν αφήνοντας ελεύθερο στην ατμόσφαιρα όλο το θερμικό τους έργο. Για την δημιουργία δε αυτού του σκοπού θα χρησιμοποιούσαν και δεύτερο, βοηθητικό μέσο καύσης, όπως πετρέλαιο, ή φυσικό αέριο. Αυτό όπως
καταλαβαίνετε είναι ότι ποιο ανόητο θα μπορούσε να σκεφτεί ποτέ άνθρωπος.

Οι Γερμανοί έχουν αναπτύξει τεχνολογία και έχουν καταφέρει την καύση αυτή να την κάνουν
αυτοτροφοδοτούμενη. Την χρησιμοποιούν κατά 90% για «Τηλεθέρμανση» και κατά 10%
για παραγωγή ρεύματος. Αυτό κάνει την εκμετάλλευση της καύσης κατά πολύ ποιο
αποδοτική ξοδεύοντας μέχρι και τέσσερις φορές λιγότερα απορρίμματα απ’ όσα θα
χρειαζόταν για παραγωγή ρεύματος. Γιατί; Γιατί η «Τηλεθέρμανση» χρησιμοποιεί
θερμοκρασίες νερού μέχρι 97 – 98^ο C. Ενώ η παραγωγή ρεύματος χρειάζεται ατμοποίηση νερού κοντά στους 400^o C. Ηπαραγωγή ρεύματος έχει να αντιμετωπίσει δύο βασικά ενεργειακά μειονεκτήματα. Το
πρώτο είναι το σπάσιμο της ενθαλπίας βρασμού και η ατμοποίηση του νερού στους 400^o C και.
Δεύτερον οι απώλειες μεταφοράς ρεύματος, ανέβασε – κατέβασε, μέσα στο ηλεκτρικό
δίκτυο. Δηλαδή αντί να στέλνουν ρεύμα στα σπίτια και αυτά να το χρησιμοποιούν
στο μεγαλύτερο ποσοστό για θέρμανση, σε πάσης φύσεως ηλεκτρικές συσκευές, τους
στέλνουν απ’ ευθείας ζεστό νερό γλυτώνοντας έτσι απίστευτες απώλειες.

Στο Αμβούργο το μεγαλύτερο και κρατικό STADTREINIGUNG HAMBURG με
το αστικό λεωφορείο είναι περίπου είκοσι λεπτά από το κέντρο της πόλης. Αυτό
δεν έχει να κάνει όμως σε καμία περίπτωση με το επίπεδο εκπομπών ρύπων για τον
απλούστατο λόγω του ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές εκπομπές ρύπων. Οι μετρήσεις
για τις εκπομπές ρύπων τους μεταδίδονται ταυτόχρονα και παρακολουθούνται από το
αρμόδιο τμήμα του αντίστοιχου υπουργείου περιβάλλοντος τους. Αν υπάρξει η
οποιαδήποτε διαφοροποίηση θα σημάνει συναγερμός. Τίποτα όμως το στραβό δεν
συμβαίνει και η επιτυχής και μακρόχρονη λειτουργία των εργοστασίων αυτών  εγγυάται το αποτέλεσμα. Στο Βερολίνο για παράδειγμα το εργοστάσιο καύσης απορριμμάτων και «Τηλεθέρμανσης» βρίσκεται μέσα στην πόλη. Στην Βιέννη και εκεί το εργοστάσιο καύσης είναι μέσα στην πόλη.Έτσι αποφεύγονται και οι πολλές απώλειες στην μεταφορά του ζεστού νερού προς
τους καταναλωτές.