«Δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί απευθείας σύνδεση της ρύπανσης των θαλάσσιων απορριμμάτων με την εμφάνιση των μεδουσών το εφετινό καλοκαίρι».
Αυτό επισημαίνει σε συνέντευξή του στο ΑΜΠΕ ο Γιώργος Παπαθεοδώρου, καθηγητής του τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών και διευθυντής του Εργαστηρίου Θαλάσσιας Γεωλογίας και Φυσικής Ωκεανογραφίας.
Ο καθηγητής κάνει λόγο για ένα θέμα που «πρέπει να μας απασχολήσει στο άμεσο μέλλον» και επισημαίνει: «Μπορεί όμως να υποστηριχθεί ότι η σταδιακή υποβάθμιση του θαλάσσιου περιβάλλοντος, με τη ρύπανσή του από διάφορες πηγές, η υπεραλίευση, η κλιματική αλλαγή με τις μεταβολές των φυσικοχημικών παραμέτρων του θαλασσινού νερού και η μείωση της βιοποικιλότητας, έθεσαν τις προϋποθέσεις για τη συχνότερη και πιο έντονη εμφάνιση των ζελατινοειδών που έτσι και αλλιώς παρουσιάζουν μια περιοδικότητα στην εμφάνισή τους. Είναι ένα θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει στο άμεσο μέλλον».
Πλαστική σακούλα: Το πιο φονικό σκουπίδι στη θάλασσα
Σχετικά με το θέμα της πλαστικής σακούλας ο κ. Παπαθεοδώρου επισημαίναι ότι «οι πλαστικές σακούλες είναι από τα πλέον θανατηφόρα απορρίμματα για τη θαλάσσια ζωή».
Συγκεκριμένα λέει: «Η πλαστική σακούλα είναι ένα στα τρία απορρίμματα που συναντώνται στον ελληνικό βυθό και συγκαταλέγεται στα πιο θανατηφόρα απορρίμματα για τη θαλάσσια άγρια ζωή. Η πλαστική σακούλα συνιστά ένα μικρό ποσοστό των απορριμμάτων στις ακτές (περίπου 8%) αλλά είναι δυστυχώς το κυρίαρχο απόρριμμα στον πυθμένα και το νερό των ελληνικών θαλασσών (πάνω από 30%). Κατακερματίζεται τροφοδοτώντας με πλήθος μικροπλαστικών τη θάλασσα, ενώ προκαλεί πολλές θανατώσεις θαλάσσιων οργανισμών».
Για τη σημαντική μείωση του προβλήματος λέει ότι «η πρόσφατη κοινή υπουργική απόφαση που εναρμονίζεται με την ευρωπαϊκή οδηγία, αποτελεί ένα, πρώτο, πολύ σημαντικό βήμα. Ακόμη, αναφέρει ότι «πρέπει να δημιουργηθεί ένα κυκλικό μοντέλο διαχείρισης των πλαστικών, ώστε να οδηγούνται κυρίως στην ανακύκλωση, για αυτό και αποτελεί προτεραιότητα η αύξηση της ανακύκλωσης».