Το 1982 στη μακρινή Ιαπωνία ο καθηγητής Λαχανοκομίας και Δενδροκομίας Τερούο Χίγκα επεξεργαζόταν έναν νέο τρόπο πρωτοποριακής καλλιέργειας.
Κλεισμένος στο εργαστήριό του πραγματοποιούσε πειράματα με μικροοργανισμούς του εδάφους, ενώ στη συνέχεια, με έναν κουβά όπου τους τοποθετούσε, έβγαινε στο γκαζόν του ισογείου του πανεπιστημίου και το κατέβρεχε.
Αυτή η τυχαία κίνηση οδήγησε το γκαζόν που βρεχόταν με μικροοργανισμούς, τους ενεργούς μικροοργανισμούς, να αναπτυχθεί εμφανώς γρηγορότερα από το υπόλοιπο γκαζόν που ποτιζόταν συμβατικά.
Η παραπάνω ιστορία που έχει πολλά κοινά με την ανακάλυψη της πενικιλίνης από τον Φλέμιγκ, ήταν η απαρχή για έναν επαναστατικό τρόπο καλλιέργειας.
Ο αγρότης Γιώργος Καλπακίδης στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, συνηθίζει να αποκαλεί τον καθηγητή Χίγκα «ο καλός μου άνθρωπος», χωρίς να τον έχει γνωρίσει ποτέ.
Ωστόσο η πρακτική που είχε ανακαλύψει σχεδόν τυχαία πριν από 40 χρόνια, έμελλε να γίνει τρόπος ζωής για τον αγρότη και ιδιοκτήτη του «Κτήματος Κορώνεια».
Για την πλήρη εξάλειψη των χημικών
Ο Γιώργος αποκαλεί το εαυτό του «ανήσυχο πνεύμα», έχοντας πάντα το μυαλό του ήταν στραμμένο στη βιολογική γεωργία.
«Είναι ένας τρόπος ζωής η βιολογική καλλιέργεια, δεν είναι μια εφεύρεση για να βγάζεις περισσότερα χρήματα. Αυτή η σκέψη είναι τελείως λάθος», εξηγεί στη Voria.gr.
Πριν από δέκα και πλέον χρόνια, σε συζητήσεις που είχε με γνωστούς του, έπεσε στο τραπέζι το θέμα των Ενεργών Μικροοργανισμών στις καλλιέργειες.
Η έρευνα που ακολούθησε στο διαδίκτυο, ήταν αυτή που του... άνοιξε τα μάτια προκαλώντας του παράλληλα ένα μικρό σοκ.
«Εάν τα μισά από αυτά είναι αλήθεια, δεν ξέρω που μπορώ να φτάσω, είχα πει τότε», αναφέρει χαρακτηριστικά.
