Μισό τρισ. ευρώ κόστισε η διαχείριση φυσικών καταστροφών στην ΕΕ από το 1980

Περισσότερα από 450 δισεκατομμύρια ευρώ έχει κοστίσει από το 1980 έως το 2016 η διαχείριση των συνεπειών των έντονων καιρικών φαινομένων στην ΕΕ. Το 40% αφορά τις ζημίες που προκάλεσαν οι πλημμύρες, το 25% οι ισχυρές καταιγίδες, το 10% η λειψυδρία και το 5% οι καύσωνες. Ο Ευρωπαϊκός Oργανισμός Περιβάλλοντος υποστηρίζει την ανάγκη καλύτερης σύνδεσης ανάμεσα στις πολιτικές για την κλιματική αλλαγή και τη διαχείριση ρίσκων από φυσικές καταστροφές.

Η έκθεση «Προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και διαχείριση φυσικών καταστροφών στην Ευρώπη» δίνει αρκετά παραδείγματα των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στη Γηραιά Ηπειρο. Χαρακτηριστικό, σύμφωνα με την εφημερίδα «Καθημερινή», είναι το παράδειγμα των δασικών πυρκαγιών: από το 1980 έως και το 2014 στην Ισπανία κάηκαν 5,7 εκατομμύρια εκτάρια δασών, στην Ιταλία 3,8 εκατ. εκτάρια, στην Πορτογαλία 3,7 εκατ. εκτάρια, στην Ελλάδα 1,6 εκατ. εκτάρια και στη Γαλλία 881.000 εκτάρια (συνολικά 15,8 εκατ. εκτάρια). Ειδικά για την Ελλάδα οι τρεις χειρότερες χρονιές σε αυτά τα 35 έτη ήταν το 2007 (κάηκαν 225.700 εκτάρια), το 2000 (κάηκαν 145.000 εκτάρια) και το 1988 (κάηκαν 110.500 εκτάρια).

Η έκθεση του Ευρωπαϊκού Oργανισμού Περιβάλλοντος προβάλλει την ανάγκη μεγαλύτερης συνοχής ανάμεσα στις πολιτικές για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και της διαχείρισης φυσικών καταστροφών. «Κλειδί» θεωρεί την ανάπτυξη ενός μακροπρόθεσμου στρατηγικού οράματος σε ευρωπαϊκό επίπεδο και την υποστήριξή του από τοπικές δράσεις. Αναφέρει μάλιστα και ορισμένα παραδείγματα «καλών πρακτικών»:

• Στην Ολλανδία η κεντρική κυβέρνηση, οι φορείς των υδάτινων πόρων, οι περιφέρειες και οι δήμοι συνεργάζονται στο «Πρόγραμμα Δέλτα»: ένα σύνολο δράσεων για την ελαχιστοποίηση των κινδύνων από πλημμύρες, που καλύπτουν ένα ευρύ πεδίο, από την πρόληψη και τον αειφορικό χωροταξικό σχεδιασμό έως τη διαχείριση κρίσεων.

• Στην Ισπανία τα υδάτινα αποθέματα στη λεκάνη απορροής του ποταμού Σεγκούρα μειώνονται σταθερά. Για χρόνια, η προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος εστιάζονταν στην ενίσχυση των παροχών νερού (λ.χ. εκτροπή, αφαλατώσεις), χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Πρόσφατα εισήχθη μια νέα πολιτική με οικονομικά εργαλεία για τη μείωση της ζήτησης και την αποδοτικότερη χρήση του πόρου.

Αν σας άρεσε το άρθρο, Μοιραστείτε το!

Αφήστε μια απάντηση