________________________________________
Η ομάδα κητολογικής έρευνας του Αρχιπελάγους κατά τη διάρκεια ερευνητικού ταξιδιού εντόπισε στο πέλαγος ένα μεγάλο νεκρό ρινοδέλφινο μήκους 3,6m το οποίο είχε πεθάνει πρόσφατα. Δίπλα στο νεκρό δελφίνι βρισκόταν ένα άλλο ενήλικο ρινοδέλφινο, το οποίο έκανε κύκλους γύρω του προσπαθώντας να το προστατέψει από θηρευτές. Αυτό μας προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση, παρόλο που δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρούμε μια τέτοια συμπεριφορά.
Τελικά το νεκρό δελφίνι μεταφέρθηκε στη βάση του Αρχιπελάγους, όπου το παρέλαβε άλλη ερευνητική ομάδα και διενέργησε την απαραίτητη νεκροψία.
Κατά τη διάρκεια της νεκροψίας στον οισοφάγο του δελφινιού βρέθηκαν κομμάτια διχτυού και υπολείμματα πλαστικού τα οποία του προκάλεσαν επιπλοκές, με αποτέλεσμα να του είναι αδύνατο να τραφεί και τελικά να προκληθεί ο θάνατός του.
Το περιστατικό αυτό, έρχεται να προστεθεί στις δεκάδες νεκροψίες σπάνιων άγριων ζώων που πραγματοποιούμε ετησίως, επιβεβαιώνοντας τις ανησυχίες μας σχετικά με την υποβάθμιση που δέχονται τα θαλάσσια οικοσυστήματα:
Αφενός παρατηρούμε τη δραματική μείωση των ιχθυαποθεμάτων, που οδηγεί σε πρόβλημα επιβίωσης τόσο θαλάσσια θηλαστικά, όσο και στους ψαράδες που εξαρτώνται από τα ίδια αλιεύματα. Αυτό όμως επηρεάζει και τους υπόλοιπους πολίτες οι οποίοι ολοένα και συχνότερα, ακόμα και στα νησιά, προμηθεύονται αμφίβολης ποιότητας εισαγόμενα ψάρια.
Παράλληλα, τα πλαστικά κατακλύζουν τις θάλασσές μας, είτε ως ορατά απορρίμματα, είτε ως μικρά θραύσματα και αόρατες ίνες, με πολυάριθμες συνέπειες στα θαλάσσια οικοσυστήματα, τα σπάνια είδη που ζουν σε αυτές, αλλά και στην ανθρώπινη υγεία. Αυτός ο ευρύς διασκορπισμός των πλαστικών οφείλεται στην εγκληματική διαχείριση των απορριμμάτων που παρατηρείται σχεδόν σε όλη την Ελλάδα.
Δυστυχώς ένα αντίστοιχο περιστατικό θανάτωσης μεγάλης ηλικίας ρινοδέλφινου από κατάποση πλαστικού, αντιμετωπίΣΤΗΚΕ στην ίδια περιοχή μόλις τον περασμένο Δεκέμβρη.Ευνόητο είναι ότι αυτά αποτελούν ένα μικρό μόνο ποσοστό του πραγματικού αριθμού θαλάσσιων θηλαστικών που θανατώνονται από την κατάποση πλαστικού, δεδομένου ότι τα περισσότερα περιστατικά δεν καταγράφονται.
Πρέπει λοιπόν να αναλογιστούμε το πώς καταφέραμε μέσα σε 3 γενιές να προκαλέσουμε καταστροφή που αντίστοιχη δεν έχει προκληθεί μέσα σε χιλιάδες χρόνια. Δεν μπορούμε με δικαιολογία την οικονομική κρίση να ανεχόμαστε την καταστροφή των φυσικών μας πόρων. Η κρίση αυτή όπως και τόσες άλλες που έχουμε βιώσει στην Ελλάδα κατά την πρόσφατη ιστορία μας, θα ξεπεραστεί, αργά ή γρήγορα. Η καταστροφή όμως που προκαλούμε στους φυσικούς μας πόρους και βιοποικιλότητα είναι μη αναστρέψιμη, και θα αποτελέσει μία βαριά κληρονομιά για τις επόμενες γενιές.