«Πράσινη πόλη»: ουτοπία ή νέα αφήγηση για τη βιώσιμη ανάπτυξη? Συνέργειες και αντιθέσεις μεταξύ αγοράς, κράτους και Τ.Α. Αυτό ήταν το θέμα της ανοιχτής συζήτησης που έλαβε χώρα στην αίθουσα δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Θεσσαλονίκης. Το δίκτυο ελληνικών πράσινων πόλεων, το ίδρυμα Χάινριχ Μπελ στην Ελλάδα «οι πολίτες του αύριο» διοργάνωσαν την εκδήλωση. Στους ομιλητές ήταν η αντιδήμαρχος Βιέννης Μαρία Βασιλάκου, ο Κωνσταντίνος Ζέρβας αντιδήμαρχος Ποιότητας Ζωής του Δήμου Θεσσαλονίκης, ο Νικος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής Οικολόγων Πράσινων Μαρία Βιτωράκη Παρατηρητήριο Πολιτών για αειφόρο ανάπτυξη. Συντονιστής ήταν ο Σπύρος Στεκούλης, Πολίτες για το αύριο, Μέλος του Δ.Σ. ΤΟΥ Ελληνικου Οργανισμού Ανακύκλωσης.
Το παράδειγμα της Βιέννης η οποία είναι μια από τις πιο πράσινες πρωτεύουσες του κόσμου με σύγχρονες πρακτικές και με ένα τεράστιο προϋπολογισμό παρουσιάστηκε από την αντιδήμαρχο της αυστριακής πρωτεύουσας Μαρία Βασιλάκου. Ο δήμος –κρατίδιο της Βιέννης επιλέγεται κάθε χρόνο ως μια πόλη με την καλύτερη ποιότητα ζωής για τους κατοίκους της. Μάλιστα η μόνη πόλη που την συναγωνίζεται είναι το Βανκούβερ τoυ Καναδά.
Η αντιδήμαρχος της Βιέννης Μαρία Βασιλάκου παρουσίασε τις σκέψεις της για μια πράσινη πόλη. Η greenagenda κατέγραψε όσα ενδιαφέροντα είπε: «Δεν είναι ουτοπία, ούτε θέμα δράσεων είναι θέμα τεχνογνωσίας, διακυβέρνησης και πολιτικής βούλησης. Δεν υπάρχει συνταγή για την πόλη που θα κάνει στροφή στην οικολογία, πρέπει να βρει η καθεμία τις δικές της λύσεις». Στο ερώτημα τι είναι πράσινη πόλη απάντησε ότι «είναι μια πόλη που οι άνθρωποι θέλουν να ζήσουν εκεί που έχει πράσινο, εκεί που υπάρχει ασφάλεια». Η πράσινη πόλη είναι αυτή που δεν πρέπει να την αφήνει το κάθε ζευγάρι που παντρεύεται γιατί σε αυτήν θα βρει τις κατάλληλες συνθήκες για τα παιδιά. Το ιδανικό για ένα ζευγάρι είναι το αστικό, περιαστικο πράσινο, ελεύθερους χώρους χρήσης , μια πόλη με συμμετοχικές δομές -ενεργούς πολίτες. Σύμφωνα με την κ. Βασιλάκου για να λειτουργήσει μια πράσινη πόλη θα πρέπει να ισχύσουν κάποια κριτήρια όπως το κράτος να έχει το νομικό πλαίσιο και οι δήμοι θα πρέπει να λαμβάνουν μέτρα.Ακόμη σημείωσε ότι «σε μια την ελεύθερη αγορά υπάρχει ανταλλαγή απόψεων με μεγάλες εταιρείες. Η έρευνα σε νέες τεχνολογίες που να προσφέρει λύσεις στο δήμο και έτσι να έχουν όλοι οφέλη. Ένα παράδειγμα είναι η συμφωνία σε πιλοτικά προγράμματα όπως η αντικατάσταση των συμβατικών λαμπτήρων με led.
Ο ρόλος το δήμου με την εφαρμογή της τιμής της κάρτας απεριορίστων διαδρομών κάθε κάτοικος με ένα μόλις 1 ευρώ κινείται με αστικές συγκοινωνίες. Αυτό ανέβασε περισσότερο τη χρήση των δημόσιων μεταφορών κατά 2 % σε διάστημα δύο ετών ενώ το ίδιο χρονικό διάστημα μειώθηκε η κυκλοφορία 100.000 ΙΧ οικονομικά κριτήρια και χωροταξία οι δήμοι έχουν πολλές αρμοδιότητες».
Ολοκληρώνοντας την τοποθέτηση τόνισε ότι σε όλα πρέπει να υπάρχει συνεργασία με τους πολίτες και αυτοργανωση. Για παράδειγμα στην Ελλάδα καίγονται κάθε χρόνο τα δάση. Στην Αυστρία υπάρχουν σε κάθε χωριό εθελοντικές εκπαιδευμένες ομάδες εδώ και πολλές δεκαετίες που συμμετέχουν στην κατάσβεση των πυρκαγιών.