«Αυξάνονται και πληθύνονται» τα περιβαλλοντικά εγκλήματα στην Ελλάδα, καθώς από 4 σχετικές δικογραφίες το έτος 2004, η εισαγγελία Περιβάλλοντος έφτασε να σχηματίσει πέρσι 162.
Έπειτα από μία καθίζηση το 2008 με μόλις 5 δικογραφίες, έναντι 40 το 2007, από το 2010 και μετά ο αριθμός των δικογραφιών διευρύνεται σημαντικά.
Ο θεσμός του Εισαγγελέα Περιβάλλοντος κυριολεκτικά από την απραξία των πρώτων ετών της δραστηριοποίησής του, καταγράφει πλέον ολοένα και πιο αυξημένη εμπλοκή σε μία μεγάλη γκάμα προβλημάτων, καταγγελιών και προβλημάτων.
Ενδεικτικά, οι σημαντικότερες περιπτώσεις αφορούν τη μόλυνση υδροφόρου ορίζοντα, δηλαδή ποτάμια, κοίτες και ρέματα, η μπάζωση ρεμάτων όταν γίνονται έργα που τελικά προκαλούν πλημμυρικά φαινόμενα, η μόλυνση με απόρριψη μεγάλων ποσοτήτων απορριμμάτων, αλλά και περιστατικά με ιδιώτες, που μπορεί να προκαλέσουν μόλυνση του περιβάλλοντος.
Στην Ελλάδα ο εισαγγελέας περιβάλλοντος λειτουργεί αυτεπάγγελτα, χωρίς να είναι απαραίτητες οι καταγγελίες πολιτών, λαμβάνει γνώση από πληροφορίες από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, τις αξιολογεί και όταν εμπίπτει στην αρμοδιότητά του, επεμβαίνει, ενώ βρίσκεται σε συνεργασία με τους επιθεωρητές περιβάλλοντος.
Τα πιο «βαριά» περιβαλλοντικά εγκλήματα θεωρούνται η μόλυνση του υπεδάφους που προκαλείται από λύματα εταιρειών, αλλά και η καταπάτηση του αιγιαλού, καθώς και δημόσιων ή δασικών κτημάτων με την κατασκευή παραθαλάσσιων κέντρων ή αυθαίρετων κατασκευών.
Οι πιο σοβαρές υποθέσεις προέρχονται από καταγγελίες σε αστυνομικά τμήματα, δημοσιεύματα που οδηγούν σε έρευνα και από παραγγελίες του εισαγγελέα περιβάλλοντος του Αρείου Πάγου.
Η πλειοψηφία των καταγγελιών των πολιτών αφορά σε ρύπανση από χωματερές, καθώς οι αντιδράσεις που καταγράφονται είτε στη δημιουργία ΧΥΤΑ, είτε σε αυτοσχέδιες χωματερές, που δημιουργούνται σε διάφορες περιοχές είναι εκατοντάδες κάποιες φορές.
Αξίζει να σημειωθεί, πως αν και το πλαίσιο ποινής έχει αυστηροποιηθεί ενσωματώνοντας πλήρως σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία το 2012, αυτό δεν φαίνεται να σταματά τους περιβαλλοντικούς «εγκληματίες». Για τη ρύπανση του περιβάλλοντος από δόλο το πλαίσιο ποινής του νόμου 1650/86 ορίζει τουλάχιστον ένα έτος φυλάκιση και χρηματική ποινή από 3.000 έως 60.000 ευρώ, ενώ από αμέλεια η ποινή είναι μέχρι ένα έτος και επιπλέον χρηματικό πρόστιμο.
Τέλος, για την άσκηση δραστηριότητας χωρίς άδεια επιβάλλεται φυλάκιση έως δυο έτη ή χρηματική ποινή από 1.000 - 60.000 ευρώ.
