Περιβαλλοντική εκπαίδευση από κυνηγούς

Είναι οι κυνηγετικοί σύλλογοι οι καταλληλότεροι να μιλήσουν σε παιδιά δημοτικού για την προστασία του περιβάλλοντος και της άγριας ζωής; Είναι το κυνήγι κάτι που πρέπει να παρουσιάζεται στα παιδιά ως μέσο διαχείρισης της οικολογικής ισορροπίας; Και, εν τέλει, πώς ελέγχεται από το υπουργείο Παιδείας ο τρόπος προσέγγισης ενός τόσο ευαίσθητου ζητήματος στο σχολείο από μη εκπαιδευτικούς;

Τα ζητήματα αυτά επανέρχονται και πάλι στο προσκήνιο, με αφορμή την πραγματοποίηση από την Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας-Θράκης εκπαιδευτικών παρουσιάσεων σε σχολεία των νομών Έβρου και Δράμας. Σχετικά ρεπορτάζ τοπικών μέσων ή κυνηγετικών περιοδικών αναπαρήχθησαν τις τελευταίες ημέρες σε πολλά φόρα στο Ιντερνετ, συχνά με επικριτικά σχόλια. Ενδιαφέρον είναι ρεπορτάζ κυνηγετικού περιοδικού που ανέφερε ότι οι δράσεις αυτές έχουν στόχο να δημιουργήσουν μια νέα γενιά κυνηγών, καθώς το κυνήγι έχει χαμηλή δημοτικότητα στις νεότερες ηλικίες.

Ο δασολόγος-θηραματολόγος Πέτρος Πλατής, από την Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας-Θράκης, είναι μέλος μιας από τις ομάδες που πραγματοποιούν ανάλογες εκπαιδευτικές δράσεις. «Δεν είναι κάτι νέο, το κάνουμε πολλά χρόνια τόσο σε επίπεδο ομοσπονδίας όσο και σε επίπεδο κυνηγετικών συλλόγων. Οι άνθρωποι που αναλαμβάνουμε να μιλήσουμε στα παιδιά δεν είμαστε ούτε τυχαίοι ούτε άσχετοι. Εχουμε πανεπιστημιακή μόρφωση, πολλοί έχουν μεταπτυχιακά και πολυετή πείρα», λέει στην εφημερίδα «Καθημερινή».

Τι περιλαμβάνουν, λοιπόν, οι παρουσιάσεις αυτές; «Κατ’ αρχήν, κάποια βασικά στοιχεία για την άγρια ζωή και την πανίδα στην Ελλάδα. Παρουσιάζουμε επίσης ζώα και πουλιά που θεωρούνται σημαντικά και συνδέονται με τον τόπο μας. Μέσα σε αυτά είναι και κάποια θηραματικά είδη. Μιλάμε επίσης για τη διαχείριση του περιβάλλοντος, τη ρύπανση, τους κινδύνους». Ερωτώμενος αν οι παρουσιάσεις περιλαμβάνουν μια «εισαγωγή» στο κυνήγι, ο κ. Πλατής απαντά αρνητικά. «Δεν είναι στη θεματολογία μου. Μόνο αν κάνει ερώτηση ένα παιδί, τότε θα μιλήσω σχετικά». Ωστόσο, ο κ. Πλατής εκτιμά ότι το κυνήγι πρέπει να έχει θέση στην περιβαλλοντική εκπαίδευση. «Δεν μιλάμε για κάτι ανήθικο ή παράνομο. Το θέμα είναι πώς θα το προσεγγίσεις. Φτάσαμε στο σημείο να είναι καλός ο λύκος και κακή η Κοκκινοσκουφίτσα και ο κυνηγός».

«Τρία είναι τα βασικά ζητήματα σε αυτή την υπόθεση», εκτιμά η Ευγενία Πανώριου, υπεύθυνη περιβαλλοντικής πολιτικής στην Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. «Οταν επιλέγεις μια θεματική, πρέπει να δίνεις τη συνολική εικόνα ενός φαινομένου. Οταν μιλάς, λ.χ., για ένα απειλούμενο γεράκι, πρέπει να πεις ποιες είναι οι κύριες απειλές του, όπως οι λαθροκυνηγοί. Ο σκοπός μας δεν πρέπει να είναι ο προσηλυτισμός προς τη μια ή την άλλη πλευρά. Κατά δεύτερον, το κυνήγι είναι συνυφασμένο με τη χρήση όπλων. Πρέπει, λοιπόν, να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί για το πώς μιλάμε σε μικρά παιδιά για μια δραστηριότητα που προϋποθέτει τη χρήση όπλου και τι σημαίνει να αφαιρείς τη ζωή ενός ζώου. Πόσο μάλλον όταν αυτή η συζήτηση γίνεται μέσα στο σχολείο και με δεδομένο ότι η χρήση όπλων από παιδιά απαγορεύεται και δεν πρέπει ούτε εμμέσως να ενθαρρύνεται. Τέλος, ένα βασικό ζήτημα είναι η διαδικασία. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα οφείλουν να λαμβάνουν άδεια από το υπουργείο Παιδείας, υποβάλλοντας σε ετήσια βάση αναλυτική αναφορά για το τι θα ακουστεί στην τάξη, κάτι που δεν γνωρίζω αν έχει τηρηθεί στη συγκεκριμένη περίπτωση».

Αν σας άρεσε το άρθρο, Μοιραστείτε το!

Αφήστε μια απάντηση