του Δημήτρη Διαμαντίδη
Το 50% των εδαφών της χώρας μας αντιμετωπίζουν μέτρια ή σοβαρή υποβάθμιση εξαιτίας της διάβρωσης, της αλάτωσης, της απώλειας των θρεπτικών στοιχείων, της μείωσης των οργανικών ουσιών, της απώλειας της βιοποικιλότητας, της ρύπανσης, των αλλαγών χρήσεων γης κ.α..
Μάλιστα, σε περιοχές που αποτελούν κατεξοχήν σημεία με σημαντική αγροτική παραγωγή, όπως η Θεσσαλία, τα εδάφη που έχουν υποστεί σοβαρή υποβάθμιση όντας σε στάδιο ερημοποίησης ανέρχονται σε ποσοστό 30%.
Διεθνώς, μελέτες καταδεικνύουν πως περίπου το 1/3 των εδαφών αντιμετωπίζουν μέτρια ή σοβαρή υποβάθμιση.
Τα υγιή εδάφη, εξασφαλίζουν ικανοποιητικές αποδόσεις των φυτών, συμβάλλουν στην ανακύκλωση των θρεπτικών στοιχείων, η οποία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη διατήρηση της ζωής στη γη, προστατεύουν από τη ρύπανση του περιβάλλοντος και την κλιματική αλλαγή.
Ιδιαίτερα για την κλιματική αλλαγή, τα εδάφη δεσμεύουν τον άνθρακα, που αποτελεί το συστατικό στοιχείο του πιο βασικού αερίου του θερμοκηπίου, του διοξειδίου του άνθρακα. Το έδαφος αποτελεί τη μεγαλύτερη αποθήκη δέσμευσης άνθρακα στη χερσαία έκταση της γης, που μπορεί να χωρέσει 42-78 γιγατόνους που είναι ισοδύναμο με τον άνθρακα που απελευθερώθηκε στην ατμόσφαιρα από τη μετατροπή της φυσικής βλάστησης σε καλλιεργούμενες εκτάσεις.
Η προστασία των εδαφών προϋποθέτει πως όσοι δραστηριοποιούνται στη γεωργία προλαμβάνουν την υποβάθμιση εφαρμόζοντας τα μέτρα που προβλέπονται στους κώδικες ορθής γεωργικής πρακτικής.
Επί της ουσίας, λαμβάνουν μέτρα αντιμετώπισης της ρύπανσης των εδαφών, αποφεύγουν την αλλαγή χρήσης της γης, δεν δημιουργούν απόβλητα τροφίμων κτλ..
