Τη μόνιμη περιβαλλοντική ζημιά από την τεχνητή λίμνη του Μόρνου επισημαίνει πρόσφατη επιστημονική μελέτη, γεγονός ικανό να προκρίνει τη διεκδίκηση αντισταθμιστικών/ανταποδοτικών ωφελημάτων από την τοπική κοινωνία και ειδικότερα από τον Δήμο Δωρίδος.
Η μελέτη επισημαίνει τη μόνιμη περιβαλλοντική ζημιά που έχει υποστεί η περιοχή της Δωρίδας τα τελευταία 35 χρόνια, από το 1981, που κατασκευάστηκε το φράγμα του ποταμού Μόρνου και άρχισε να λειτουργεί η τεχνητή λίμνη για την υδροδότηση του λεκανοπεδίου Αττικής μέχρι και σήμερα.
Η ζημιά λόγω της λειτουργίας του Ταμιευτήρα του Μόρνου θα συνεχίσει να υπάρχει και στο μέλλον.
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία, το οικονομικό ύψος της περιβαλλοντικής ζημιάς προκύπτει από θεσμοθετημένο μαθηματικό μοντέλο υπολογισμού της βλάβης, που προκαλείται τόσο στην καθημερινή ζωή των κατοίκων, όσο και στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής.
Οι οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές βλάβες που έχουν προκληθεί από τη δημιουργία της τεχνητής λίμνης του Μόρνου συνοψίζονται στα εξής:
- στο περιβάλλον και τα οικοσυστήματα, στη διάβρωση των ακτών, στα προβλήματα της καλλιεργήσιμης γης στην πεδιάδα του Μόρνου από την υπεράντληση των υπόγειων υδάτων και εν γένει το αρνητικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, που έχει αφήσει η διαχείριση των υδάτων της λίμνης.
- Το ασφυκτικό πλαίσιο των περιοριστικών όρων που έχει επιβληθεί σε μεγάλη ακτίνα γύρω από τη λίμνη, οδήγησε στον “αργό θάνατο” υφιστάμενων κτηνοτροφικών και άλλων παραγωγικών μονάδων και παράλληλα τον αποκλεισμό νέων αναπτυξιακών πρωτοβουλιών.
- Εντάθηκε ο οικονομικός μαρασμός της περιοχής από τη μεγάλη αύξηση των αποστάσεων μεταξύ των τοπικών κοινοτήτων και των αστικών εμπορικών κέντρων, λόγω ύπαρξης της τεχνητής λίμνης, που έχει ως επακόλουθο την αύξηση του κόστους ζωής, προϊόντων, μεταφορών, υπηρεσιών, την απαξίωση έως αχρήστευση εκτάσεων γης και περιουσιών και τη συρρίκνωση των εισοδημάτων.
-Η μερική και εντέλει πλημμελής και αποσπασματική ενσωμάτωση στην εθνική νομοθεσία της ευρωπαϊκής Οδηγίας για το νερό. H ΚΥΑ με τίτλο «Έγκριση γενικών κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης υπηρεσιών ύδατος. Μέθοδος και διαδικασίες για την ανάκτηση κόστους των υπηρεσιών ύδατος στις διάφορες χρήσεις του», όπως τελικά εκδόθηκε από την ελληνική κυβέρνηση (ΦΕΚ Β 1751/22-05-2017), έχει εμφανώς εξαιρέσει και δεν περιλαμβάνει το περιβαλλοντικό κόστος στον υπολογισμό κοστολόγησης και τιμολόγησης του νερού.
