Οι θάλασσες του πλανήτη ασφυκτιούν από τα σκουπίδια μας: εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια, πλαστικές σακούλες και τους τόνοι αποτσίγαρα έχουν δημιουργήσει τοξικές δίνες οι οποίες γίνονται φονικές παγίδες για ζώα, ψάρια και πτηνά.
Η ορατή βρωμιά που επιπλέει στην επιφάνεια, είναι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μόνο το 5% των σκουπιδιών μας μια και το όλο το υπόλοιπο στροβιλίζεται και ταξιδεύει βυθισμένο, καταστρέφοντας το υδάτινο οικοσύστημα.
Αν και όλος ο πλανήτης φέρει ευθύνη για την τραγική κατάσταση των θαλασσών, αποδεικνύεται ότι πέντε χώρες είναι οι κορυφαίες πρωταγωνίστριες αυτής της κρίσης. Και οι πέντε βρίσκονται στην Ασία.
Σε μια πρόσφατη έκθεση, το Ocean Conservancy ισχυρίζεται ότι η Κίνα, η Ινδονησία, οι Φιλιππίνες, η Ταϊλάνδη και το Βιετνάμ κρύβονται πίσω από το 60% των πλαστικών αποβλήτων που εισέρχονται στις θάλασσες του κόσμου.
Η έκθεση αναφέρει πως αν αυτή η κατάσταση δεν αλλάξει, τότε μέχρι το 2025 θα υπάρχει ένας τόνος πλαστικών σκουπιδιών για κάθε τρεις τόνους ψαριών στους ωκεανούς.
Καθώς ανεβαίνουν οι ασιατικές οικονομίες, οι άνθρωποι ξοδεύουν και καταναλώνουν όλο και περισσότερο, αλλά όλα αυτά τα σκουπίδια δεν καταλήγουν εκεί που πρέπει. Στις πέντε ασιατικές χώρες που αναφέρονται παραπάνω, μόνο περίπου το 40% των σκουπιδιών συλλέγονται σωστά και σύμφωνα με τους κανονισμούς. Σε όλη την Ασία, σκουπίδια στοιβάζονται κοντά σε ποτάμια και θάλασσες και μένουν εκεί μέχρι να παρασυρθούν από το νερό και τον αέρα.
Στις αγροτικές περιοχές της Ασίας, οι επιχειρήσεις πωλούν τα πάντα, όπως προϊόντα ομορφιάς και στιγμιαία noodles σε πολύ μικρές, φθηνές ποσότητες. Αυτό βοηθά ακόμη και τους πιο εξαθλιωμένους εργάτες να αγοράζουν καθημερινά τα εμπορεύματά τους. Οι εταιρείες όμως δημιουργούν πολύ περισσότερες πλαστικές συσκευασίες και οι φτωχές γειτονιές φροντίζουν αυτές να καταλήγουν στο νερό.
Στην παρούσα φάση, οι άνθρωποι αδειάζουν 8 εκατομμύρια τόνους πλαστικού στους ωκεανούς κάθε χρόνο, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Science. Αν αυτό δεν αλλάξει, το Ocean Conservancy, λέει πως το ποσοστό αυτό θα είναι διπλάσιο σε δέκα χρόνια και η απειλή αυτή θα είναι εφάμιλλη ή και χειρότερη από την κλιματική αλλαγή.
